Ελλάδα! Μια περήφανη μητέρα. Η Ελλάδα γέννησε την Δημοκρατία, τις Τέχνες, τις Επιστήμες. Για καιρό ήταν περήφανη για τα “παιδιά” της και κοίταζε με καμάρι τις άλλες χώρες- μητέρες που προσπαθούσαν να ενστερνίσουν και στα δικά τους «παιδιά» παρόμοιες αξίες, ιδανικά και δυνατότητες.
Χρόνια αργότερα, μετά από πολέμους και πολιτικά διαλλείματα δημοκρατίας (βλ. Δικτατορία) στα βασανισμένα χώματα της, η Ελλάδα από μια περήφανη αρχόντισσα που όλοι καμάρωναν κατάντησε να ζει σαν τελευταία πόρνη που τριγυρνά στους δρόμους της Ευρώπης, ξεπουλώντας το κορμί της και ζητιανεύει για να ζήσει. Οι συγκυρίες εναντίον μας, οι «άλλοι» εναντίον μας, όλοι απέναντι από το συμφέρον της Ελλάδας.
Κοινωνική αναστάτωση, οικονομική εξαθλίωση, χαλάρωση των αξιών, έξαρση της εγκληματικότητας. Όλα απόρροιες μιας καλοστημένης στρατηγικής για να μην αποτελεί η Ελλάδα πλέον αντίπαλο σε κανένα επίπεδο.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος που η Ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει την κατάσταση. Πλατείες γεμίζουν, άνθρωποι στους δρόμους με πανό να φωνάζουν, απεργίες να πληθαίνουν και τα ερωτήματα πολλά. Όλοι να αναρωτιούνται «πως φτάσαμε εδώ;», «ποιοι μας έφεραν εδώ;» ερωτήματα σαφώς κατανοητά και επόμενα μα δεν ακούς συχνά «τι κάνουμε τώρα;».
Η τέταρτη εξουσία σε αμυντικό ρόλο όχι με τόσο έντονο χαρακτήρα όσο θα έπρεπε και οι Έλληνες απλά να εύχονται σε ένα καλύτερο μέλλον. Με ευχές δεν κερδίζεται το μέλλον, μα μόνο αυτές έχουν μείνει αφορολόγητες.
Σε λίγο πλησιάζουν εκλογές. Οι ίδιες υποσχέσεις, στα ίδια θέματα, με περισσότερο θράσος από τα ίδια πρόσωπα, σε ένα κομβικό σημείο της ελληνικής ιστορίας. Οι επιλογές πολλές και γνωστές, το τι θα επιλέξει ο καθένας, καθαρά επιλογή συνείδησης. Προσωπικότητες που εστιάζουν στις επόμενες εκλογές και αδιαφορούν για τις επόμενες γενιές.
Πολιτικά και ιστορικά οι στιγμές είναι κρίσιμες, κοινωνικά όμως είναι ακόμα πιο σοβαρές. Πρέπει όλοι να σταθούμε δίπλα στην πατρίδα μας και να διατηρήσουμε την ελληνικότητα, τα έθιμα, τα πιστεύω μας, όλα τα στοιχεία που συνθέτουν τόσο όμορφα τον ελληνικό πολιτισμό.
Οι έλληνες έχουν χάσει το χαμόγελο τους. Τα χείλη τους δεν βγάζουν πια γέλιο, μόνο ανησυχία για τα χρέη και άγχος για το τι ακολουθεί. Όλοι αναρωτιούνται αν φτάσαμε στον πάτο ή αν η κατρακύλα θα συνεχιστεί ακόμα. Μπροστά σε τέτοια ερωτήματα τα χείλη πως να γελούν; Η Ελλάδα έχασε την αίγλη της, έχασε τον εαυτό της, έχασε το χαμόγελο με το οποίο στεκόταν αγέρωχη στους αιώνες.
Μην σταματήσετε όμως να ονειρεύεστε, χωρίς τα όνειρα μας δεν θα έχουμε ταυτότητα. Αυτά κανείς δεν θα τα κλέψει αν δεν το επιτρέψουμε. Όλα τα άλλα γιατί τα επιτρέψαμε όμως… αναρωτιέμαι;! Μήπως το καταλάβαμε αργά; Ή το είχαμε δει από νωρίς και απλά εθελοτυφούσαμε;!
Πλησιάζει το Πάσχα. Μέσα στο πολιτισμικό αλαλούμ που φιλοξενείται από την Ελλάδα προς τιμήν της Παγκοσμιοποίησης, η Ελλάδα ακόμα θεωρείται μια Χριστιανική χώρα. Σε τι θεό όμως πιστεύουν τελικά οι Έλληνες και φτάσαμε ως εδώ; Ρητορικό το ερώτημα μα η απάντηση «στον Θεό» δεν βγαίνει αβίαστα. Παρασυρθήκαμε όλοι από το «φαίνεσθαι», χάσαμε το «είναι» και μάθαμε να ζούμε με ψεύτικα δεδομένα που όμως νομίζαμε πως είναι αληθινά, τα ζούσαμε άλλωστε, πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Τελικά ζήσαμε μια ψευδαίσθηση που τώρα θα πληρώσουμε ακριβά και εμείς και τα παιδιά μας και όλες οι επόμενες γενιές. Δυστυχώς η αλήθεια, κάνει όλα τα άλλα να φαντάζουν ψέμα. Όταν όμως και η αλήθεια είναι ψεύτικη τότε τι;
Ας κάνουμε ωστόσο ένα διάλλειμα από όλα τα άσχημα που χτυπούν αλύπητα τον ουρανό μας και ας περιμένουμε αυτές τις γιορτές να μας έρθουν καλά πράγματα. Η Ελλάδα, μαζί με την Ανάσταση του Χριστού θα περιμένει και την δική της Ανάσταση αν και η δεύτερη αν έρθει θα είναι θαύμα. «Είμαστε ακόμα ζωντανοί στην σκηνή σαν ροκ συγκρότημα και αν μας αντέξει το σκοινί θα φανεί στο χειροκρότημα» λέει ο στίχος του γνωστού τραγουδιού. Δεν ξέρω αν στο τέλος θα μας χειροκροτήσουν, ξέρω όμως πως στην Ελλάδα θα αξίζε.
Ευχόμαστε σε όλους «Καλή Ανάσταση» και καλές γιορτές και μακάρι το αναστάσιμο φως να φωτίσει τις ζωές μας και να μας φέρει χαρά, υγεία, ισορροπία και χαμόγελα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου